Soms vraag ik me weleens af hoe het zou zijn om ergens anders te wonen. Ik woon al vanaf mijn geboorte in dezelfde stad en ondanks dat ik in veel verschillende steden heb gewerkt, heb ik nooit ervaren hoe het is om er op te groeien. Zo nu en dan denk ik na over de toekomst en waar ik terecht zou komen, maar wat mij pas echt liet wegdromen was het moment waarop ik op Instagram op een locatie klikte ergens in Noord-Holland.
Noord-Holland is zo’n provincie waar ik vrijwel nooit kom. Oké, in de randstad misschien, maar verder dan dat ook niet. Ik zag plaatjes met een woeste zee en brede stranden, grote tulpenvelden en overal kassen. Ineens besefte ik mij dat het leven zo anders zou zijn dan in de stad waar ik woon. Gelijk vroeg ik mij af of het daar beter zou zijn dan hier. Lekker uitwaaien op het strand, struinen door de duinen of de geur opsnuiven van de oneindig lange tulpenvelden. Ik droom weg naar een wereld die voor mij heel ver weg lijkt, verhuizen naar een andere stad zal voor mij voorlopig niet gebeuren.
Eigenlijk is dat ook helemaal niet nodig, want wat woon ik eigenlijk ook op een mooie plek. Ik groeide op aan de rand van de stad, vanaf mijn huis kon je zo de dijk oplopen, die ons scheidt van het water van de Ijssel. Vroeger vond ik dat weleens spannend, zouden de dijken ooit breken zoals ze dat ooit in Zeeland gedaan hebben? Maar gelukkig deed het dat nooit. Wel genoten we van het uitzicht daar en de natuur om ons heen. Ik vervloekte de plek vroeger ook weleens, omdat het zo ontzettend ver bij alles vandaan was. Elke dag op en neer fietsen naar school, vrienden of de stad, door weer en wind. Totdat ik een ov-kaart kreeg, toen pakte ik bij slecht weer de bus en terwijl ik daar in zat, bedacht ik me dat ik net zo goed had kunnen fietsen omdat ik dan waarschijnlijk twee keer zo snel was geweest. Daarnaast had ik dan niet hoeven koukleumen op het station, waar ik wachtte op mijn overstap. Echter, bij mooi weer stap ik het allerliefste op mijn fiets. Er zijn wel 10 verschillende routes om in de stad te komen en inmiddels heb ik een aantal favorieten. Ik fiets nooit de snelste route, maar altijd de route waar ik met het meeste plezier langsfiets.
Overal waar ik langsfiets liggen stukjes van mijn verleden. Ik fiets langs de plek waar de juf woont waar ik in groep 1 les van heb gekregen en de plek waar ik eens heel hard van mijn fiets ben gevallen Op de ene plek heb ik jarenlang dansles gehad en op de andere plek woont dat ene vriendinnetje van de basisschool. Ik kan heel Zwolle doorfietsen en ik zie zoveel moois, van de prachtige oude binnenstad tot de nieuwbouwwijken in oude stijl. Al die winkels die je in geen enkele andere stad vind en horecatenten waarbij de eigenaren hart voor de zaak hebben. Maar ook het buitengebied is prachtig, de zon die zakt boven de IJssel en op mijn fiets, fiets ik zo vanuit de stad over de dijk naar huis. Ik droom even helemaal weg en ik droom over andere mensen die zich afvragen hoe het zou zijn om in Zwolle te wonen.
Liefs,
Suus
