Laten we bij het begin beginnen. Er bestaan drie soorten asperge: wit, groen en paars. De witte asperges groeien onder de grond en daardoor maakt de plant geen bladgroen aan. In tegenstelling tot de groene asperges die dit wel doen en zo ook aan hun kleur komen. De paarse asperge komt eigenlijk alleen voor in het wild langs rivieren. De witte asperge is een echte klassieker. Zodra het seizoen begint zie je ze ineens overal op de kaart staan, meestal met ham, een gekookt ei, gekookte aardappelen en een botersaus. Ik had dit nog nooit gemaakt, omdat ik pas sinds een jaar of twee asperges lust en besloot een poging te wagen. Dit ging gepaard met stress en veel tranen.

Het recept
Hier ging het eigenlijk al mis. Alle boodschappen waren in huis in de juiste hoeveelheden. Ik had geen recept dat ik ging volgen maar zou het zo uit de losse pols doen. Klein voordeel is wel dat mijn vriend kok is en als ik iets nieuws uitprobeer stuur ik hem altijd 100 berichten voordat ik daadwerkelijk begin. Zo ook vandaag.

‘Ik ga asperges maken, Rick. Op klassieke wijze.’

‘Oh, lekker! Flamande?’

‘Wattes?’

‘Asperge Flamande, ham ei en botersaus’

‘ohh, ja… Hoe maak jij dat?’

‘Asperges schillen, afkoken en van het kookvocht kan je soep maken.’
‘Eieren koken en pellen, ham snijden en even in de oven bakken en als botersaus maak ik altijd beurre blanc.’

‘Okee ,komt goed!’

‘O ja, de asperges moet je op het laatste moment even opstoven met boter en zout.’

‘Hoe doe je dat?’

‘Laagje water in de pan, blokje roomboter erin, zout en daar leg je de asperges even 3 minuten in tot ze warm zijn en dan serveren.’

‘Okee, ik ga beginnen!’

En vol goede moed begon ik aan mijn asperges Flamande. Zodra ik met drie of meer pannen moet koken raak ik altijd een beetje in de stress, maar dat ging me deze keer niet gebeuren. Ik zou me immers goed voorbereiden. Ik ging eerst de asperges en aardappels schillen, die moesten ongeveer even lang koken en dan kon ik ondertussen de ham even in de oven doen, tafel dekken, de eieren koken en de beurre blanc maken.
Toen de aardappels en asperges eenmaal op stonden verwarmde ik de oven voor en ging ik bezig met de botersaus. Ik mistte de witte wijn dus ik had maar wat kookroom en boter bij elkaar gegooid en op het vuur gezet. Het wou maar niet mengen en ik had gelijk al spijt dat ik niet even de moeite had genomen om een ander recept te zoeken waarvan ik de ingrediënten wel in huis had.
Vervolgens ging ik verder om de ham in de oven te doen en terwijl ik net de bakplaat in mijn handen had kookten de asperges over. Heb ik weer…
Ik zucht diep, zet de bakplaat weg en zet snel het vuur zacht. Het hele gasfornuis was vies en ik baalde als een stekker. Bij mij kookt namelijk regelmatig wat over en ik heb nog steeds geen idee hoe dat komt.

De tafel is inmiddels gedekt en het eten zou bijna klaar moeten zijn. Ik giet de aardappels af en gelukkig zijn die gaar, alleen wel een beetje weinig voor vier man… De asperges zijn slap, maar gaar en zonder harde stukjes. Als ik de ham uit de oven haal is die zo goed als uitgedroogd, stom. Had ik zelf ook wel kunnen bedenken. Ik had het natuurlijk veel te lang in een te hete oven gezet. Ik had het beter even kunnen aanbakken in een pan. Ook de botersaus is niet zoals ik het in mijn hoofd had en het huilen staat mij nader dan het lachen.

Als ik alles op tafel zet bedenk ik me dat ik nog geen eieren heb gekookt. En dat was de druppel. Ik was boos en chagrijnig want alles ging mis. En ik had zo mijn best gedaan. Mijn vader doet er nog even een schepje bovenop door te zeggen dat ik me de volgende keer beter moet voorbereiden en dan schiet ik vol. Huilend en vol emotie begin ik allemaal onzinnige zinnen uit te kramen.

Ik zet als een speer de eieren op het vuur en mama is inmiddels ook thuis gekomen. Ze struikelt in de tuin en laat een pak melk vallen, kapot. Ook dát nog. Iedereen springt alle kanten op om de schade te beperken en de plas met melk op te ruimen en ik voel me een prutser.

Eindelijk zit iedereen aan tafel. De asperges zijn al flink afgekoeld maar de eieren zijn inmiddels gepeld en we beginnen snel met eten. Het is best lekker, en achteraf ben ik best tevreden. Al doende leert men en dat geld ook voor koken. Je kan niet verwachten dat alles soepel verloopt als je voor het eerst een recept moet maken en in het begin laat je vast ook nog vaak genoeg iets overkoken, aanbranden of serveer je iets dat nog niet gaar is of niet smaakt zoals je in gedachten had. Het is niet altijd een feestje in de keuken en soms is het best lastig om alles goed te timen, warm te houden en op smaak te brengen. Blijf het proberen en je zult zien dat als je het vaker doet, je het steeds beter kan en het daardoor ook steeds leuker wordt. Mijn leermoment is dat ik de volgende keer de tijd moet nemen om eerste alle ingrediënten te pakken, het recept goed door te nemen en een planning maak van wanneer ik wat moet doen. Het kost me weliswaar meer tijd, maar dan ben ik ook niet zo aan het stressen en kan ik niks vergeten.

Experimenteer, probeer en leer is iets wat erg toepasselijk is in de keuken. Doe dit dan ook zeker en leer van de fouten die je de vorige keer maakte. Hebben jullie wel eens een enorme keukenblunder gemaakt?

Liefs,

Suus