Groningen, 5 november 2016. Op deze dag onderging ik mijn allereerste operatie. De hele week bracht ik door als een coole kikker, totdat ik het ziekenhuis binnenliep. Knikkende knieën en een bonkend hart. Ik werd vriendelijk ontvangen en kreeg een bed toegewezen waar ik mijn spullen neer kon leggen. We moesten haasten, want het ging allemaal zo voorspoedig dat ik gelijk aan de beurt was. Ik zet wat handtekeningen onder formulieren die ik niet heb doorgelezen (en maar hopen dat er niks wordt geamputeerd..), krijg operatiekleding aan en moet in een bed gaan liggen. Ik word ineens zó zenuwachtig dat ik mijn ouders bijna huilend vraag of ik weer met hun mee naar huis mag rijden, maar helaas, ze hebben toch liever dat ik met de verpleegster meega.

Hyperhidrosis

Dat is de benaming voor mijn aandoening.  Ook wel zweethanden genoemd. Ik krijg de kriebels als ik dat woord uitspreek. Zweethanden. Niet eens vanwege de aandoening zelf, maar vanwege de reacties die ik erop kreeg. Zweethanden zijn vies. Althans, dat vond mijn omgeving. Voor mij was het iets waar ik mee geboren was en wat ik als gewoon beschouwde. Hyperhidrosis betekent dat je overmatig zweet, ik had hier last van bij mijn handen en voeten en achteraf ook bij mijn oksels. Het is iets waar ik mij altijd voor geschaamd heb en bijna niemand wist ervan, totdat ik deze operatie onderging. Eindelijk durfde ik er over te spreken, want binnenkort was het weg!

Wat kan je er tegen doen?

Er zijn veel verschillende (tijdelijke) oplossingen. Ik was erg jong toen ik voor het eerst bij de dokter kwam voor een oplossing. Je hebt mensen met klamme handen en je had mij, waarbij het leek alsof er continue een kraan open stond. Het was zelfs zó erg dat de dermatoloog vroeg of ze er een foto van mocht maken omdat ze het nog nooit zo erg had gezien… Was ik niet zo heel erg blij mee natuurlijk. Ik kreeg zalfjes mee, schoktherapie en er werd botox aangeraden, maar dat heb ik nooit aangedurfd. Het hielp allemaal niks en weer ging ik zonder oplossing naar huis. Ik zat continue in een strijd om er wat aan te laten doen, of het te accepteren. Na eindeloos zoeken naar een oplossing die niet bestond, liet ik het achterwege in de hoop dat ik het ooit zou accepteren.

Lichaamscontact vermijden

Die acceptatie kwam maar niet. Ik schaamde me. Zweethanden zijn altijd en overal aanwezig. Ik had door de jaren heen allerlei trucjes waardoor weinig mensen wisten van mijn aandoening. Continue was ik bezig om lichamelijk contact te vermijden. Als ik iemand feliciteerde gaf ik drie zoenen, maar nooit een hand. Alles wat ik had aangeraakt probeerde ik af te vegen, zodat niemand het door had. En als ik moest schrijven legde ik mijn hand op een zakdoekje zodat het papier niet kreukte. In het ziekenhuis werd ik met 3 andere jonge meiden geopereerd en onze gesprekken gingen vooral over hoeveel invloed onze zweethanden hadden op ons leven. Ik had moeite met ontmoetingen omdat ik nooit een hand wilde geven. Ik stelde me soms niet eens voor zodat ik geen handen hoefde te schudden, terwijl dat helemaal niet is wie ik ben!

De oplossing

Na jaren tobben was ik het zat. Ik wilde een oplossing. Toevallig hoorde mama op de radio over de hyperhidrosis kliniek. We zochten via Google en kwamen zo op de website terecht. We gingen ons erin verdiepen en gingen opnieuw op bezoek bij de dokter. Het was al lang geleden dat ik voor mijn zweethanden bij de dokter was geweest en toen was een operatie nog niet zo vanzelfsprekend, dat was echt het eindstation en toen nog niet van toepassing.

Inmiddels had ik zo’n beetje het hele traject van begin tot eind doorlopen, uitgezonderd van behandelingen die ik niet aandurfde (zoals de botox behandeling). Ik kreeg een doorverwijzing en al snel werd ik uitgenodigd voor een intake. Hierin werd uitgelegd wat er tijdens de operatie werd gedaan, werden er wat metingen gedaan en eigenlijk was alles al zo goed als gepland. Ik moest alleen aangeven of ik het wilde of niet en een datum inplannen.

De operatie

Uiteraard wilde ik deze operatie! Er waren weinig risico’s, het was eigenlijk zo gepiept (binnen 15 minuten!) en de herstelperiode was ook goed te doen (volgens mij één week thuis zitten en 6 weken herstellen). Tijdens deze operatie zouden ze via een sneetje in mijn oksels een zenuw in ter hoogte van mijn 3e rib doorbranden. Hiervoor veroorzaken ze een gecontroleerde klaplong, zodat ze er goed bij kunnen. Hierdoor kan je nog wel zweten, maar het overmatig zweten verdwijnt.

5 november 2016

Ik lag in het ziekenhuisbed, klaar voor de operatie, mijn vriend liep mee tot aan de kamer waar ik voorbereid zou worden. Ik was doodsbang. Niet voor de operatie, maar voor de prik van het infuus. Ik ben namelijk als de dood voor prikken, haha. Gelukkig ging dit allemaal goed, uiteraard viel de pijn van de prik reuze mee en kon ik weer een beetje ontspannen. Ik werd de O.K. binnengereden, kreeg slaapmiddel toegediend en viel in een lange diepe slaap.

Toen ik wakker werd waren mijn handen droog. Iets wat niet vaak voorkwam. Ik moest een nacht blijven ter controle, zoals van tevoren ook gepland was. Het voelde alsof er kilo’s aan bakstenen op mijn borstkas lagen, en mijn oksels deden pijn, maar verder was ik tevreden. Voortaan kon ik iedereen high fiven, handen schudden, mijn telefoon uitlenen en ik hoefde nergens over na te denken. Er viel een last van mijn schouders. Ik droeg een week lang een beha waar ik de beugel had uitgeknipt, mocht niks tillen en heb nog 6 weken rustig aan moeten doen, maar het was het meer dan waard. Nog steeds zie je twee hele kleine littekens, maar dat is wel het laatste waar ik mij druk om kan maken.

Één op de honderd

Ik dacht altijd dat ik een van de weinige was die deze aandoening heeft. We zijn zo goed in het verbergen ervan, dat je er ook niet zo snel achter komt. Laat je vooral niet beïnvloeden wat anderen er van vinden en weet dat er veel meer mensen zijn met deze aandoening. Voor meer informatie over hyperhidrosis, de oplossingen en ervaringen van de operatie verwijs ik je graag door naar de website van de HyperHidrosis Kliniek. Wil je meer weten over mijn persoonlijke ervaring? Twijfel dan vooral niet om contact op te nemen, ik vertel je er graag meer over!

Ken jij iemand met Hyperhidrosis of heb je het zelf? Ik ben heel erg benieuwd!

Liefs,

Suus

2 Comments

  1. Marolein Kwakernaat 4 december 2017 at 13:13

    Hi Suus, hele fijne blog om te lezen en wat dapper dat je toch je verhaal deelt! Ik kan mezelf echt vinden in je verhaal (thank god i’m not the only one) alleen ben ik naar EC van Goyen in Amsterdam gegaan voor een botox behandeling. Dit heeft bij mij ook veel goeds gedaan qua zelfvertrouwen zoals bij jou!

    Reply
  2. suusvanderveer 9 december 2017 at 10:22

    Hey! Het komt inderdaad zoveel voor, je bent zeker niet de enige! Ook al lijkt dat soms wel zo ;p. Goed dat het je zelfvertrouwen heeft gegeven. 💪🏻 liefs, Suus

    Reply

Leave A Comment

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *